Bitwa pod Studziankami

Bitwa pod Studziankami

II wojna światowa, front wschodni
Działania na przyczółku warecko–magnuszewskim 1–16 sierpnia 1944
Czas	9–16 sierpnia 1944
Miejsce	Studzianki, 19 km od Kozienic
Terytorium	Polska
Przyczyna	próba zamknięcia przez Niemców wyłomu w rejonie przyczółka warecko–magnuszewskiego
Wynik	zwycięstwo ZSRR i Polski
Strony konfliktu
ZSRR  Rzeczpospolita Polska  III Rzesza
Dowódcy
Iwan Kulagin Afanasij Szemienkow Jan Mierzycan Stanisław Galicki Antoni Siwicki Wilhelm Schmalz Hans Källner Joachim Engel
Siły
1 Brygada Pancerna 35 Gwardyjska Dywizja Strzelecka 57 Gwardyjska Dywizja Strzelecka Dywizja „Hermann Göring” 19 Dywizja Pancerna 45 Dywizja Grenadierów
Straty
484 zabitych, 1459 rannych, 63 zaginionych ok. 1000 zabitych, rannych i zaginionych
Położenie na mapie Polski w latach 1945–1951 miejsce bitwy
51°41′17,8800″N 21°19′33,9600″E/51,688300 21,326100
Multimedia w Wikimedia Commons

Bitwa pod Studziankami – w dniach 9-16 sierpnia 1944 roku pod wsią Studzianki (obecnie od 1969 roku Studzianki Pancerne), toczyła się bitwa oddziałów 8 Gwardyjskiej Armii wraz z przydzieloną do niej 1 Brygadą Pancerną im. Bohaterów Westerplatte z elementami dwóch niemieckich dywizji pancernych (1 Dywizja Pancerno-Spadochronowa Hermann Göring i 19 Dywizja Pancerna) i 45 Dywizją Grenadierów. Celem oddziałów radzieckich i polskich była obrona przyczółka warecko–magnuszewskiego przed niemieckimi oddziałami. Bitwa zakończyła się zwycięstwem sił polsko-radzieckich.